Met de trein reizen doe ik slechts een paar keer per jaar. Meestal hangt daar een weekendje weg aan vast. Dit keer zou ik echter in één dag op en neer gaan. Het beloofde een bijzonder leuke dag te worden dus ik had er echt zin in. Voor dag en dauw stond ik op en mengde mij tussen de forenzen.
Nu lees ik al een tijdje met veel plezier de Perrongelukjes van Marcel Rutten. Hij schrijft met veel smaak over bijzondere ontmoetingen en observaties tijdens zijn vele treinreizen. De lange reis die ik voor de boeg heb lijkt mij dus een mooie gelegenheid om ook eens mooie treinverhalen te schrijven.