Het is een jaarlijks terugkerend pleziertje. Een weekeindje weg met mijn mams. De oorsprong hiervan ligt ergens in mijn tienerjaren. We weten niet meer wanneer het precies ontstaan is of wanneer het precies gestopt is. Toen alle steden zo’n beetje dezelfde winkels kregen en vaak ook nog in dezelfde groepjes bij elkaar was de lol …
Het is zaterdagochtend en het perron is verlaten. Er hangt nog wat ochtendnevel rond. Het geheel ademt een serene rust. Onthaasten gaat hier vanzelf. Dan, uit het niets, staat er plots een man voor me. ‘Mevrouw stopt de trein ook in Barendrecht?’ Ik knik, wijs hem op het mededelingenbord. ‘Kijk daar staat het aangegeven.’ De …
Dit artikel is ook in Metro Nieuws gepubliceerd Moet dan alles wijken voor onze koopdrift en hebzucht? Het was de eerste gedachte die bij me opkwam toen ik het nieuwsbericht las. Hoe haal je het in vredesnaam in je hoofd om als winkelier, in de stad die zo genadeloos in het hart getroffen is, zelfs maar …
Lees verderDodenherdenking tijdens de koopavond, hoe verzin je het,?