De hardloper, een kort verhaal -

Daar gaat hij, de hardloper. Meter na meter schiet er onder zijn schoenen door. Zijn oude schoenen. De nieuwe trekt hij morgen voor het eerst aan dan loopt hij zijn herstelrondje, slechts vijf kilometer. Voor vandaag staat er tweeëntwintig kilometer op de planning.
Hij loopt zeven dagen per week. Dat is hem al heel wat keren afgeraden. Het lichaam heeft ook rust nodig maar hij kan niet anders. Hij moet lopen anders wordt hij gek.

Hij traint voor de marathon van Amsterdam

Man wat heeft hij een hekel aan die stad. Zijn eerste marathon heeft hij ook daar gelopen. Nou ja, een deel van de marathon. De keuze voor Amsterdam was een hele bewuste geweest. Deze marathon staat bekend als een makkelijk en snel parcours, dat ligt hem wel. Tenminste dat had hij bedacht, maar hij had jammerlijk gefaald en zich een totale mislukking gevoeld. Hij is veel te hard van start gegaan en na tweeëndertig kilometer was hij ingestort, letterlijk. Trillend en kotsend hadden ze hem afgevoerd.

Voor zijn tweede marathon was de keuze op Rotterdam gevallen. Hij was die keer een stuk rustiger begonnen. Te rustig zo bleek toen hij over de finish kwam, net buiten de tijd. Zo onnodig want hij had nog genoeg energie en kracht over gehad. De hardloper was er weken ziek van geweest. Weer had hij gefaald, zijn leven hing blijkbaar van mislukkingen aan elkaar.

Aan het eind van de middelbare school was het bewustzijn gekomen

Hij was een doorsnee slungelige tiener met vet haar, hier en daar een jeugdpuisje en een beginnend plukje dons op de bovenlip. Niet uitgesproken knap, niet uitgesproken lelijk.
Bovendien was hij destijds totaal niet bezig met zijn uiterlijk of verschijning als geheel.
Wat hem bezig hield was dat hij nergens in uitblonk.

Je had de populaire jongens, die waren bovengemiddeld in trek bij de meiden en meestal goed in sport. Dan waren er de jongens die hoge cijfers haalden. Niet in trek bij de meiden maar ze blonken wel uit met hun cijfers. Hij was geen van beiden, kon aardig meekomen met gym en haalde voldoende punten om zonder al te veel zorgen over te gaan. De saaie middenmoot, dat was zijn thuis.
De meiden deden over het algemeen wel aardig maar leken niet bepaald geïnteresseerd in hem te zijn.
Waarom zouden ze ook? Hij blonk toch nergens in uit, viel totaal niet op.

Na zijn opleiding ging de hardloper werken bij een distributiecentrum en trok in een huurflat drie straten bij zijn ouders vandaan. Tijdens een avondje stappen was hij Margot tegengekomen.
Ze had lang haar, daar hield hij wel van, ze was aardig en al snel bleek dat ze het goed met elkaar konden vinden.
Na twee jaar verkering had hij haar ten huwelijk gevraagd en ze had ja gezegd.
Vrijwel direct werd alles anders. Margot werd afstandelijk en als ze samen waren hing er een ongekende spanning tussen hen in. Hij begreep er niets van, wat had hij verkeerd gedaan?

De maand erop verbrak Margot de verloving

Ze had er nog eens goed over na gedacht en zag een huwelijk met hem toch niet zitten. Ze was in paniek geraakt bij gedachte dat ze de rest van haar leven samen met hem zou zijn en hij de vader van haar kinderen zou worden. Het leven moest haar meer te bieden hebben dan dat.
Zijn ego brak harder dan zijn hart.

Nog geen week later had ze al een nieuwe vriend. De liefde van haar leven zo verkondigde ze stralend aan iedereen uit hun vriendengroep. Nog geen half jaar later bleek ze zwanger en ging ze samen wonen met haar nieuwe vriend.

Een wanhoopsdaad

Nooit eerder was het krijgen van kinderen zelfs maar ter sprake gekomen tussen hem en Margot. Hij zou het haar betaald zetten. Ervoor zorgen dat hij meer kinderen zou verwekken dan zij ooit zou kunnen baren.
Volgens zijn vrienden was het een wanhoopsdaad die echt nergens op sloeg toen hij besloot om zaaddonor te worden.
De schaamte die hij voelde, toen de arts hem vertelde dat zijn zaad totaal onbruikbaar bleek. Hij had niet geweten hoe snel hij weg moest komen. Zijn lot was die dag, na die zin bepaald. Hoe kon hij ooit nog een vrouw onder ogen komen. Hij had niets te bieden, was slechts een magazijnmedewerker met traag zaad.

Zijn wereld stortte in, hij was een totale mislukking en hij raakte in een diepe depressie. Na zich maanden in huis te hebben opgesloten had zijn beste vriend Bram ingegrepen en hem naar de huisarts gestuurd. Hij had de energie niet om zich te verzetten. Zo kwam hij bij een psycholoog terecht die hem al snel door verwees naar een psychiater. Het versterkte zijn gevoel van mislukking nog meer.

De hardloper wordt geboren

Hij was en is geen prater, zijn hoofd zit vol maar het komt er gewoon niet uit. Na de zoveelste zinloze sessie had de psychiater voorgesteld om het eens met een hardloop coach te proberen. Dat bleek een gouden zet te zijn.
De eerste tijd lag de focus op het sportieve deel. Het opbouwen van de kilometers, de techniek, het ondergaan van de fysieke pijn. Na zes weken kon hij een fatsoenlijke vijf kilometer lopen en begon er in zijn hoofd iets te veranderen, hij was een heuse hardloper! Kilometer na kilometer won de coach zijn vertrouwen. Hij begon te praten. Voor het eerst kwamen al zijn onzekerheden naar buiten. Tijdens het lopen brokkelde zijn muur af en durfde hij eindelijk hardop uit te spreken want jarenlang binnenin hem opgesloten had gezeten.

Hij merkte dat hij mentaal sterker werd door te lopen. Maar de dagen dat hij niet liep waren psychisch nog steeds zwaar en steeds vaker trok hij zijn hardloopschoenen aan om zijn hoofd leeg te lopen.

Verslaving ligt op de loer

Hij kan niet meer zonder dat is inmiddels wel duidelijk. Zijn coach heeft hem al meerdere keren gewaarschuwd niet dagelijks te lopen. Rustdagen in te plannen. Nu verteld hij het gewoon niet meer. Doet net of hij zich aan het schema houdt, alsof zijn coach niet beter weet.

Na de teleurstelling van de twee marathons had hij bijna het bijltje erbij neer gegooid. Zijn coach was ook hier zijn redding gebleken. Niet meteen zo hoog grijpen. Eerst wat kleinere wedstrijden en dan toewerken naar een halve marathon. Als dat goed gaat, werken aan je tijd op de halve marathon. Realistische doelen stellen, zodat je ook daadwerkelijk kans hebt op succes.
De woorden van zijn coach als een mantra herhalend loopt hij zijn kilometers.

Nu is hij zover volgens zijn coach. Ze gaan samen meedoen met de marathon van Amsterdam, die rotstad waar hij koste wat het kost binnen de tijd wil finishen. Eindelijk ergens in uitblinken, eindelijk geen mislukking meer zijn.
Hij geniet van het trainen en van de progressie die hij maakt. Morgen gaat hij zijn nieuwe schoenen inlopen. Die marathon wordt de start van zijn nieuwe succesvolle leven.