Dat de overgang met de nodige ongemakken gepaard gaat dat wist ik natuurlijk wel. Bovendien mag ik echt niet klagen. Buiten de opvliegers, het nachtzweten, de hartkloppingen, de gewichtstoename, de haargroei op rare plaatsen, de huilbuien, depressieve gevoelens en de woede uitbarstingen valt het allemaal best mee. Toch zat ik pas bij de huisarts er zijn namelijk grenzen aan wat een mens kan verdragen. Mijn haar valt uit en mijn nagels brokkelen af dan ga ik natuurlijk niet lijdzaam toe staan kijken. Naar mijn idee had ik dus wat tekort aan vitaminen en mineralen of zoiets en als ik er dan toch ben kan ik meteen eens vragen naar die hormonale onbalans.
De huisarts vraagt wat mijn klachten zijn en ik val maar meteen met de deur in huis, dat ik door de overgang een vitaminen tekort heb en daar graag een supplement voor zou krijgen. Tuurlijk wist ik ook al welke, B12, ik heb mijn research gedaan dus komt maar op met dat recept. De huisarts werkte niet helemaal mee moet ik zeggen. Die wilde toch een verslag van mijn klachten en besloot tenslotte tot een uitgebreid bloedonderzoek en daarna zouden we verder praten.
Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan
Aangezien ik in de overgang ben en dus echt al heel oud ben mag ik schaamteloos over de goede oude tijd praten. De tijd dat je van de dokter gewoon een formulier mee kreeg. Zo’n formulier met daarop allerlei rare afkortingen en hokjes die door de arts wel of niet aangekruist waren. Met dat formulier ging je naar de priklocatie en die staken dan een naald in je arm en trokken je leeg. Tegenwoordig moet alles digitaal en werd mij vriendelijk doch dringend verzocht een app op mijn telefoon te downloaden. In die app kwam dan het prikformulier te staan dat ik thuis dan makkelijk kon uitprinten. De uitslag zou ook in de app komen te staan. Net als eventuele recepten of vervolg onderzoeken. Zo gezegd bleek nog niet zo makkelijk gedaan. De app moet geactiveerd worden met je digiD. Waarvoor je dus ook een app moet downloaden en gegevens die je via de post krijgt toegestuurd. Dan moet je een verzoekje sturen naar de arts zodat die je aan kan sluiten op het digitale systeem en dán kun je eindelijk bij je formulier.
Drie dagen later
Eindelijk is het allemaal geregeld en probeer ik online een afspraak in te plannen. Dat blijkt voor de door mij gewenste locatie toch telefonisch te moeten dus belde ik naar de organisatie die bij ons het bloedonderzoek verricht. Na tien minuten in de wacht te hebben gestaan werd mij medegedeeld dat ik helemaal geen afspraak hoefde te maken en gewoon tussen 07.00 en 10.00 uur binnen kon lopen. Wist je trouwens dat tijdens de overgang je geduld ook zienderogen afneemt?
Altijd gezeik
Eindelijk was ik aan de beurt, vol goede moed overhandig ik de jonge dame mijn uitgeprinte formulier.
‘Zo dat zijn heel wat buisjes, daar gaan we maar eens goed voor zitten.’
Ze had er duidelijk zin in, ik overigens iets minder moet ik zeggen.
‘Laten we beginnen met uw urine’.
‘Mijn urine?’
Ik wist helemaal niet dat ik dat mee had moeten brengen, mij wordt ook niets verteld.
Nu ben ik een vrouw en van een zekere leeftijd, niet bepaald in heel veel zaken een uitblinker maar plassen kan ik altijd en overal. Dit probleem was binnen zeer korte tijd verholpen.
een paar dagen later
Een melding op mijn telefoon, er staat een bericht klaar in de bewuste app. De uitslagen zijn binnen. Op mijn scherm staan allerlei termen en afkortingen die ik niet herken met daarachter waardes waar ik niets van begrijp. Daarbij het verzoek om contact op te nemen met de arts omdat er een aantal afwijkingen zijn geconstateerd. Ik begrijp het nut van deze app totaal niet. Voorheen werden de uitslagen doorgegeven aan je arts, die belde dan en besprak meteen wat er wel/niet goed was en wat daarmee moest gebeuren. Nu krijg ik de uitslag en moet naar de praktijk bellen. De assistent noteert dan een verzoek tot een telefonisch consult zodat de arts mij dan gaat bellen om alles te bespreken. Het zal wel aan mij liggen maar op deze manier kost het toch veel meer tijd?
De uitslag, ja ik ben in de overgang
Zoals ik zelf al had besloten blijk ik inderdaad wat vitamines te kort te komen, de befaamde B12 en D. Dat wordt slikken maar er bleek ook nog iets anders aan de hand. Iets wat overigens niets met de overgang te maken heeft. Mijn cholesterol is te hoog, niet schrikbarend maar wel zorgelijk. Nu moet ik dus het één en ander aanpassen in mijn voeding. Gelukkig krijg ik daar hulp bij van een voedingscoach, ik hoef alleen maar even een app te downloaden en alles wat ik eet of wil eten te scannen met mijn telefoon. Zo krijg ik dan advies over wat ik zou moeten aanpassen of aanvullen om de volgende dag te halen.
Een overgang ontbijt
De zon schijnt vriendelijk naar binnen, alsof ze me wil aanmoedigen. Om eerlijk te zijn ben ik niet zo goed in ontbijten. Meestal blijft het bij koffie en mocht ik al eens iets eten dan is dat meestal een boterham met hagelslag of chocopasta. Dat is niet de bedoeling dus kreeg ik een op maat gemaakt advies in de app. Ik staar naar mijn volkoren crackers met mozzarella, komkommer en avocado. Mijn overgang ontbijt denk ik en neem een slok van mijn koffie. Niet veel later zal blijken dat ik mijn geliefde bonenkoffie ook niet meer mag. Ik ga maar eens op zoek naar een app om mijn agressie te beteugelen.
