Eerlijk is eerlijk, ik was het echt compleet vergeten. Regelmatig houd ik op Instagram een vragenronde. Iedereen die wil, kan me een vraag over wat dan ook stellen en dan geef ik daar antwoord op. Regelmatig krijg ik ook bijzondere vragen voorgeschoteld. Die halen vaak de antwoord ronde niet, omdat ze gewoon niet door de beugel kunnen. Dit keer kreeg ik ook een bijzondere vraag die ik niet had zien aankomen.
“Wat is je mening over moderne technologie?”
Daar moest ik even over nadenken, want ik heb daar zeker wel een mening over maar die is niet zo één twee drie in een paar zinnen samen te vatten. Mijn antwoord was dus dat ik er een keer een blog over zou schrijven.
Dat was dus een belofte die ik vervolgens compleet ben vergeten. Tot ik een paar dagen geleden iets deed waardoor het ineens weer in mijn gedachten kwam.
Een enorme klungel ben ik
Woensdagochtend, ik moet al vroeg op pad. Een stuk vroeger dan normaal en ik ben dus echt geen ochtend mens. Dat is dus vragen om problemen. Ik had de avond ervoor al besloten wat ik aan zou trekken. Mijn lange warme vest. Met lang bedoel ik tot op mijn kuiten. Nu moet ik even vermelden voor de mensen die mij slechts digitaal kennen, ik ben niet zo groot, of eigenlijk gewoon een klein opdondertje. Het vest heeft ook van die lekkere diepe zakken, die bij mij dus net iets lager zitten dan waar ze eigenlijk bedoeld zijn. Dit vest heb ik inmiddels al wat jaren en het gaat dus wel vaker mis.
Wat heeft dit met moderne technologie te maken?
Vroeg op pad dus, vroeger dan, normaal gesproken mijn wekker af gaat. Mijn wekker zit op mijn telefoon. Nu is het me al eerder gebeurd dat ik vroeg op pad moest en mijn telefoon in mijn tas had zitten. De hele autorit bleef die wekker maar af gaan. Eerst nog zachtjes maar naarmate de tijd verstreek steeds harder en nadrukkelijker. Dat zou me dit keer niet gebeuren. Ik zwiepte mijn tas in de auto, deponeerde mijn jas op de achterbank, draaide de huisdeur op slot en stapte in de auto. Een waarschuwing op het dashboard, de deur zit niet goed dicht. Ik trek wat harder maar helaas, de autodeur wil niet in het slot. Ik doe de deur open en schrik. Mijn vest zit tussen de deur met in de zak mijn telefoon. Meteen schiet het in mijn hoofd, ik moest nog een blog schrijven over moderne technologie.
Mijn brein werkt via mysterieuze wegen zo blijkt maar weer.
Mijn scherm is aan gruzelementen
De krachttermen zal ik je besparen maar samengevat, ik was niet blij toen ik zag hoe mijn scherm er aan toe was. Laat staan wat er, eenmaal op mijn werk aangekomen, allemaal door me heen ging bij de aanblik van de rest van mijn telefoon. Zowel in de lengte als in de breedte zat er een enorme knik in mijn telefoon. De binnenkant was van buitenaf zichtbaar en ook flink beschadigd. Onvoorstelbaar kwaad op mezelf en kompleet uit mijn doen begon ik aan mijn werkdag. Gaande de dag bleek dat het niet alleen uiterlijke schade betrof. Het geluid deed het vaker niet dan wel. Camera haperde, foto’s vervormd, bellen ging met horten en stoten en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Intens verdrietig want ik ben nogal verknocht aan mijn telefoon. Als we het over moderne technologie hebben dan is de smartphone daar toch wel het ultieme voorbeeld van.
Kan ik nog zonder mijn mobiel?
Onze smartphones zijn vernuftige apparaten, volwaardige computers en zelfs meer dan dat. Nu zal ik grif toegeven dat ik echt niet zonder mijn mobiel kan. Dat lijkt misschien wat overdreven en zou ik moeten zeggen, dat ik niet zonder mijn mobiel wil maar daar heb ik zo mijn bedenkingen over. Ik ben er de afgelopen dagen behoorlijk bewust van geworden hoe belangrijk dat stukje moderne technologie voor me is.
Het begint dus al ’s ochtends vroeg met mijn wekker. Zonder telefoon verslaap ik me dus want ik heb geen ouderwetse wekker meer. Ik heb een hond die me uit bed haalt maar die is zelf ook niet vies van uitslapen.
Mijn agenda zit op mijn telefoon, mijn adresboek ook. Vroeger kende ik alle belangrijke telefoonnummers uit mijn hoofd, nu weet ik zelfs het nummer van meneer Schrijfhart niet op te noemen.
Mijn bankzaken doe ik op mijn telefoon. Pasjes zitten allemaal in een app op mijn telefoon. Het is mijn dictafoon, mijn fotocamera én mijn fotoalbum. Het is mijn notitieboek en To do lijstje. Mijn contact met lezers gaat via Instagram, reacties op mijn website beheer en beantwoord ik via een app op mijn telefoon. Ik bewerk mijn foto’s en video’s op mijn telefoon. Muziek luisteren? Spotify heeft mijn radio vervangen. De Sonos geluidsboxen bedien ik met, jawel, mijn telefoon, evenals de lampen in mijn woonkamer. Echt de lijst is eindeloos.
Ik ben afhankelijk van dit stukje moderne technologie
Mijn mobiel gebruik ik dus enorm intensief en ik ben blij met het gemak en de voordelen die me dat geeft. Toch zet deze situatie me wel aan het denken. We zijn inmiddels zo afhankelijk van moderne technologie dat we eigenlijk niet meer zonder kunnen functioneren. Het is net als elektriciteit als dat wegvalt hebben we een groot probleem. Ik kook op gas dus ik kan met wat aanpassingen nog gewoon koffie of thee zetten en koken, maar het moet echt niet te lang duren zo’n stroomstoring. Nu is dat blijkbaar ook met mijn telefoon het geval. Ooit kon ik prima functioneren zonder maar is er nog een weg terug? Vast wel maar dan zou ik toch heel wat moeten inleveren vrees ik.
Dus op de vraag wat mijn mening is over moderne technologie?
Het is een vloek en een zegen ineen.
Het gemak dient de mens, maar we zijn er inderdaad wel erg afhankelijk van geworden.Na het lezen van je blog vraag ik me af, wat als mij dit gebeurt? Misschien toch maar een twintigste eeuws backup systeem verzinnen voor de basisdingen. De fysieke pasjes in een mapje bewaren, een ouderwets adressenboekje voor de telefoonnummers.
Ja ik ben er ook best van geschrokken. Te afhankelijk is echt niet goed. Dus inderdaad toch maar weer wat ouderwetse noodvoorzieningen treffen. Toch raar hoe snel die afhankelijkheid is ontstaan. Ergens wist ik het wel maar ben erg met mijn neus op de feiten gedrukt.
Ja, de iPhone niet meer weg te denken uit mijn leven, daarnaast nog een iPad en een laptop. Eerlijk gezegd zou ik niet meer zonder kunnen al gebruik ik ‘m niet voor de lampen, wekker wel, spotify ook en via Bluetooth de afspeellijst in de auto, maar gebruik wel nog een heuse agenda en een adresboekje . Heb je intussen wel weer een nieuwe telefoon?
Bijzonder toch hoe we in korte tijd zo afhankelijk zijn geworden van dit soort techniek.Het is super gemakkelijk want je hebt met je telefoon meteen alles bij je wat je nodig hebt. Totdat je niet meer kunt beschikken over je telefoon. Wel weer een eye-opener. Dus ouderwets adresboekje maar weer eens updaten en een ouderwetse wekker opduikelen en meer van zulks.Ik heb inderdaad weer een nieuwe telefoon. Doet nog steeds zeer hoor, zoveel geld uit gegeven terwijl er echt niets mankeerde aan mijn telefoon. Volgens de verzekering was mijn telefoon al afgeschreven, want drie jaar oud, te belachelijk voor woorden. Met mijn vorige telefoon heb ik zeven jaar gedaan volgens mij. Ach ja, het is niet anders en gelukkig verkeer ik in de luxe positie dat ik in staat was een nieuwe aan te schaffen.