Geloof en een hoop liefde

De blog van vandaag is inmiddels een derde versie van het oorspronkelijke idee. Toen ik de afbeelding zag, die ik voor deze blog heb gebruikt, moest ik deze wel kopen. Dit is namelijk precies waar ik sinds mijn vertrek uit de Randstad sta. Mijn hoge hakken ingeruild voor Crocks en dagelijks in de weer met mijn moestuin. Ik had tijdens het inkleuren ook al een titel voor een blog in mijn hoofd “Van die stadse meid is niets meer over”. Het zou een blog worden over de voordelen van het hebben van een moestuin. Het liep anders want in de tussentijd maakte ik de kaart die je onderaan deze blog kunt vinden én veranderde de wereld ingrijpend. De blog-titel veranderde in “Geloof en een hoop liefde”.

Eigenlijk voortbordurend op de blog van vorige week

In het vooruitzicht van Pasen wilde ik wat licht aan het eind van de tunnel laten schijnen.
De quote die ik op de kaart gebruikte is van Audrey Hepburn en luidt vertaalt “Wie een tuin aanlegt gelooft in de volgende dag”. Toegegeven in het Engels klinkt dat een heel stuk beter. Het had ook de Quote van Maarten Luther kunnen zijn “Als morgen de wereld vergaat, plant ik vandaag nog een appelboom.”
Ondanks alle ellende in de wereld moeten we de hoop niet verliezen en om dan nog maar een quote te gebruiken, Albert Einstein zei ooit “Je hebt pas gefaald als je opgeeft”.

Eten en leren vanuit de moestuin

Ondanks dat de strekking van mijn blog inmiddels al twee keer een andere wending heeft genomen blijf ik toch nog even hangen bij mijn moestuintje. Ik bepaal wat er in mijn moestuintje gezaaid word en waar het mag groeien en bloeien. Elk zaad en elke plant heeft andere behoeften. De ene plant wil klimmen en een ander juist kruipen. Elk vakje in mijn moestuintje is geschikt voor een bepaald soort plant. Dat zaaien op de juiste tijd en plaats is mijn taak en het deel waar ik invloed op heb. De rest is afwachten.

Er zijn heel veel elementen van invloed op de resultaten die ik behaal met mijn moestuin. Het weer, de temperatuur, slakken, vogels, insecten en plaagdieren zoals muizen en luizen. Ik heb gezaaid omdat ik straks verse onbewerkte groenten, kruiden en fruit wil eten maar de opbrengst is afwachten. In de tussentijd verwijder ik onkruid, ga op slakkenjacht, span een net tegen de vogels, dek mijn bak af bij nachtvorst, sproei als het niet heeft geregend en dun uit als het te druk wordt in het vak of zaai bij als de opkomst tegenvalt.

Dat klinkt als een hoop werk en toch ook wel de nodige stress maar zo ervaar ik dat helemaal niet. De voldoening die het opkomen van die kwetsbare puntjes groen geeft is het allemaal dubbel en dwars waard. Kortom moestuinieren is absoluut gebaseerd op geloof en een hoop liefde.

Geloof in mijn schrijven en hoop op het uitgeven

Het is maandag 11 April en ik heb net een videochat met mijn redacteur gehad. Mijn redacteur, dat klinkt nog zo onwerkelijk, ik kan het nauwelijks bevatten. Jarenlang schrijf ik met grote regelmaat mijn blog, gedicht of verhaal. Meestal met een hoop liefde maar ook regelmatig vol frustratie. De ene keer vol van geloof in mijn kwaliteit als schrijver en net zo vaak vol twijfels maar altijd met de hoop dat ooit mijn droom van een uitgeven boek waarheid zou worden. Nu lijkt het dan ineens een hele stap dichterbij. Het is een groot avontuur, superleuk maar ook onvoorstelbaar spannend. Het is als mijn moestuin, soms zaai ik iets wat maar niet op wil komen. Dan haal ik het vak leeg. Voeg wat voedingstoffen toe en probeer iets nieuws. Uiteindelijk komt op een dag dan toch dat lang verwachte plantje op.

Je hebt pas gefaald als je opgeeft

Op schrijfgebied had ik het nog niet zo lang geleden bijna opgegeven. Het heeft wel eens vaker de kop op gestoken maar nooit zo sterk als nog maar zo kort geleden. Wat ben ik blij dat ik toch heb doorgezet. Nu gloort dan toch die hoop weer en schrijf ik weer met heel veel plezier en liefde. Het is niet makkelijk om gemotiveerd te blijven als je inspanningen zo weinig lijken op te leveren. Dat is niet alleen bij mij zo, ik zie het gebeuren bij veel van mijn schrijfvrienden. Jarenlang trekken we al schrijvend met elkaar op maar het laatste jaar zie ik de één na de ander afhaken, verdrietig word ik ervan. Het zijn getalenteerde mensen die blijkbaar hun hoop hebben laten varen. Zodra het geloof er niet meer is en de hoop verdwijnt blijft er van de liefde voor het schrijven ook niet veel meer over.

De periode van zelfreflectie die ik heb ingelast heeft mij het geloof én de hoop weer terug gegeven met als resultaat dat ik nu mijn droom dan toch maar mooi aan het verwezenlijken ben.

Pasen, het feest van de hoop

Volgende week vieren we Pasen. Het feest van de hoop. Het feest waarin we mogen gedenken dat die hoop er is voor iedereen. De wereld is op dit moment niet op haar mooist. Je zou er moedeloos van worden maar ik weet dat het ooit weer goed komt met de wereld en met de mensen.

Die hoop heb ik omdat ik geloof. Ik geloof, in God en in Jezus als zijn zoon.
Dat is niet iets waar ik mee te koop loop of wat ik van de daken sta te schreeuwen maar wat wel een constante factor in mijn leven is.
Er zijn mensen die zich afvragen dat als God echt zou bestaan waarom er dan oorlog en zoveel leed en verdriet is in de wereld, waarom Hij niet ingrijpt?
Het is niet God die tanks naar de Oekraïne stuurt, het is niet God die mensen in gammele bootjes terug stuurt naar zee. Het is niet God die mensen laat werken in slechte omstandigheden tegen een veel te laag loon. Het is niet God die te hard rijdt of met alcohol op achter het stuur kruipt. Het is niet God die homo’s in elkaar slaat. Het is niet God die …. het zijn mensen die die keuzes maken.
God zegt overigens ook niet “Zoek het zelf maar uit!” Hij gaf Zijn zoon als het ultieme offer zodat de relatie tussen God en mensen hersteld zou worden en we zelf mogen kiezen of we die relatie willen.
Het lijkt misschien soms hopeloos maar dat is het dus niet. Dát is de hoop van Pasen.
Uiteindelijk komt alles goed, de keuze is aan jou of je daar deel van uit wilt maken.

Ik wil niet leven vanuit angst en moedeloosheid

Dat geloof en die hoop gun ik anderen ook.
Ik schreef deze blog omdat ik geloof en hoop vanuit liefde.

---