Sonja Grinwis
Rotterdam 1969, mijn geboorte stad en geboorte jaar. Oudste kind in een doorsnee arbeidersgezin waar ik samen met mijn broer liefdevol maar consequent ben opgevoed. Ik was een kind met veel fantasie en grootste dromen. Ooit zou ik schrijver worden of dichteres of gewoon heel beroemd.
In mijn jeugd schreef ik schriften vol met verhalen en gedichten. De opstellen die ik voor school moest schrijven konden me niet lang genoeg zijn. Heerlijk vond ik dat. Het schrijven was een vast onderdeel van mijn leven.
Eenmaal volwassen kwam de klad in het schrijven. Trouwen, kinderen, een vaste baan en later zelfs een eigen bedrijf. Het schrijven verdween meer en meer naar de achtergond.
Elk nadeel heb zijn voordeel
Tijdens een periode van diepe rouw kwam ik in een burn-out terecht.
Ik kreeg last van paniekaanvallen en uitvalsverschijnselen. Bovendien had ik de pech heel slecht te reageren op mijn medicatie en raakte in een psychose. Er volgde een opname op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. In mijn wanhoop en al het verdriet waar ik geen raad mee wist, greep ik terug op het schrijven. Al mijn pijn en angsten kon ik zo aan het papier toevertrouwen.
Voor mij werkt dat beter dan erover praten want papier oordeelt niet, stelt geen vragen, valt me niet in de rede en kent geen tijd.
Het zonder doel of oordeel je gedachten aan het papier toevertrouwen noem je overigens freewriting. Ik doe het nog steeds, elke ochtend tien minuten lang mijn hoofd leegschrijven en ik kan het iedereen aanraden.
Het is een hele goede remedie voor mij gebleken.
Door het schrijven weer op te pakken kwam er ruimte in mijn hoofd en die ruimte vulde zich al snel met nieuwe verhalen.
Van therapeutisch schrijven naar een heuse auteur
Verhalen en gedichten schrijven is een heerlijke bezigheid maar het is nog leuker als ze ook gelezen worden. Tijdens een overmoedige bui in het najaar van 2014 ben ik een blog begonnen. Dat is een van mijn betere beslissingen gebleken.
Jaren later is er een trouwe lezersgroep en december 2022 is mijn debuutroman De val van Gorka verschenen. Je begrijpt vast wel dat ik daar echt meer dan trots op ben.
Inmiddels mag ik mijzelf dus gewoon auteur noemen. Dat beroemd worden is overigens (nog) niet gelukt maar eerlijk gezegd droom ik daar ook niet meer van.
Sonja
