Het is een jaarlijks terugkerend pleziertje. Een weekeindje weg met mijn mams. De oorsprong hiervan ligt ergens in mijn tienerjaren. We weten niet meer wanneer het precies ontstaan is of wanneer het precies gestopt is. Toen alle steden zo’n beetje dezelfde winkels kregen en vaak ook nog in dezelfde groepjes bij elkaar was de lol er wel vanaf. Het maakte niet meer uit of je in Den Haag, Rotterdam of Groningen was, alles leek op elkaar.
Een paar jaar terug was ik aan het nadenken over een cadeautje voor mams verjaardag. Ik wilde haar echt verwennen met iets bijzonders en toen kwam het idee van een weekeindje weg ineens in gedachten. Niet om te shoppen, want we hebben genoeg. Meer dan genoeg spullen zelfs, daar hoeft echt niets meer bij. Het moest een weekeind worden waarin we cultuur konden snuiven, een stadswandeling maken of een rondvaart. Waarin we veel zouden praten, lachen, huilen maar vooral genieten van elkaars gezelschap.
Het cadeau viel enorm in de smaak en een nieuw ritueel was geboren.
Vorig jaar is het er niet van gekomen. In het begin van 2017 kreeg mijn mams twee flinke beroertes op een dag. Het jaar stond vooral in het teken van haar herstel. Ik ben zo trots op haar. Ze heeft heel hard gewerkt om te komen waar ze nu is. Niet de moed laten zakken, niet kijken naar hoe het was maar naar wat het nu is en wat nog wel mogelijk is. Een sterke vrouw met een hart van goud. Als ik mijn moeder zou moeten omschrijven: Eigenwijs en beeldschoon.
Dit jaar kon het weer en het werd Brugge.
We hadden schitterend weer, een bijzonder fraaie kamer in een bed en breakfast waar we echt buiten proportioneel verwend zijn. Wat is Brugge een prachtige stad! We hebben enorm genoten en zoveel mooie dingen gezien. Ik zou jullie zoveel mooie foto’s van de stad kunnen laten zien, ik heb er meer dan genoeg gemaakt.
Maar het is juist deze foto die ik heel graag met jullie wil delen.
Als je goed kijkt zie je dat de boom ooit is omgevallen. De stam ligt op de grond en zelfs een deel van haar wortels is boven de grond gekomen.
De boom ontwricht en met weinig overlevingskansen heeft zich aan de situatie aangepast. Tegen de natuur en alle verwachtingen in groeit en bloeit deze boom gewoon verder. Haar takken nemen een bocht en strekken zich uit naar de zon. Deze gehavende boom draagt haar bladerkroon met trots. De overgebleven wortels zoeken weer houvast in de grond. Deze boom is eigenwijs en beeldschoon juist omdat ze anders is.
Maar er is nog een aspect aan dit verhaal dat me ontroerde. De verantwoordelijke groenbeheerder van de stad heeft geaccepteerd dat deze boom ‘anders’ was en haar de kans en de ruimte gegeven om zich op haar eigen manier te ontwikkelen.
Deze boom staat daar zo eigenwijs en beeldschoon omdat ze ‘anders’ mocht zijn.
Ontroeren verhaal
Hugo
Dank je Hugo,
Dat is wat ik graag terugkrijg dat ik mensen heb weten te raken.
Wat een ontroerend mooi verhaal over jullie uitstapje, je sterke en krachtige moeder en de sterke en krachtige boom
Dank je Ellie, Mijn mams en die boom lijken zo veel op elkaar. Het beste maken van een nare situatie en je komt er misschien… Lees verder »
Prachtig verhaal Sonja.
Dank je Mattie,
Inspiratie vindt je soms op de meest bijzondere momenten en plekken.
Een ritueel om te koesteren en eenprachtig beeld van die boom.
Dank je wel Mies,
Zeker weten dat ik deze uitstapjes koester.Genieten met een Hoofdletter, elke keer weer.
Iets met de appel valt…
Mooi gezien en wat een leuke moeder heb je volgens mij.
Mijn moeder is echt héél leuk. Lief en wijs en sterk en ach gewoon een top mama. In mijn tienerjaren vond ik vreselijk als mensen… Lees verder »