Te lezen in ± 2 minuten
De laatste dinsdag van de maand alweer. Dus ook de laatste blog van deze maand. De blog: “Met mijn kop tegen de muur”, is onvoorstelbaar vaak gelezen en gedeeld. Uit het enorme aantal reacties en discussies is wel gebleken dat ik een gevoelige snaar heb geraakt. Veel erkenning van mensen die dankbaar zijn omdat ik erover durf te schrijven. Hersenaandoeningen blijken nog altijd taboe te zijn.
Het is toch van de zotte dat ieder onderdeel van je lijf ziek kan worden maar zodra het om je hersenen gaat, het ineens geen ziekte maar een keuze zou zijn? Veel mensen die met een psychische ziekte kampen, lijden in stilte omdat ze zich schamen, op onbegrip stuiten of zich constant moeten verdedigen. Zo oneerlijk en ook zo onnodig. Het taboe moet er af!
We praten makkelijker over diaree dan over een depressie.
Voor mensen met een voedselallergie halen we met liefde speciaal gebak en eten in huis. Oma krijgt een comfortabele stoel, voor de rokers maken we een gezellig zitje in de tuin. Speciaal bier voor oom Henk en Spa rood voor nicht Annabel. Met iedereen wordt rekening gehouden op feestjes en partijen maar een rustig plekje creëren voor diegene die niet tegen drukte of lawaai kunnen? Kom op zeg, niet zo aanstellen. Gewoon gezellig meedoen en die depressieve neef moet zich gewoon eens wat meer onder de mensen begeven. Er valt zoveel te genieten in het leven, zeker op zijn leeftijd. De hele wereld ligt nog voor hem open.
Depressie is een levensbedreigende ziekte. Het is geen aanstellerij, geen aandachttrekkerij en al helemaal geen keuze. Mensen met een depressie lijden, niet alleen geestelijk maar ook fysiek. Het is onmenselijk om ze dan de rug toe te keren of zelfs een schuldgevoel aan te praten. Hersenaandoeningen zijn net zo serieus als suikerziekte, kanker, reuma, ms, een been moeten missen, doof of blind zijn.
Laten we met elkaar in gesprek blijven, praten over wat er echt aan de hand is en vraag gewoon wat de ander nodig heeft. Het maakt het leven van de patiënten een stuk dragelijker en kan zelfs levens redden.
Het taboe moet er af!
Mooi relaas en goed dat het gezegd wordt! 🙂 Echter ervaar ik niet dezelfde tendens rondom depressiviteit als jij. Voor mijn gevoel is er steeds… Lees verder »
Er komt inderdaad meer openheid maar er is nog een lange weg te gaan. Een op een is er meestal nog wel begrip, maar er… Lees verder »
Mooi hoe je dat eerder en ook nu weer voor het voetlicht brengt. Mensen die het niet meemaken, kunnen zich er misschien ook moeilijker in… Lees verder »
Dank je Mies, er is meer verborgen leed dan we vaak beseffen. Aandacht en bespreekbaar maken kan een kentering teweeg brengen.
Openheid openheid en openheid, het kan niet vaak genoeg gezegd worden. En wat ook nog een mooie bijkomstigheid zou zijn dat ‘men’ bij welke aandoening… Lees verder »
Het begin is er gelukkig. Door een actieve hersenstichting en het depressiegala, maar ook doordat steeds meer beroemde mensen zich uitspreken, komt er steeds meer… Lees verder »
Amen! 😉
Dank je Irene, Ik wil het niet meer verstoppen. Open en eerlijk, geen stigma meer.
Indriukwekkend
Dank je Hugo, Het is belangrijk dat er over gesproken en geschreven wordt. Meer begrip en geen schaamte, daar ga ik voor.