een zeer kort verhaal, ZKV Het licht van de straatverlichting weerspiegelt in de natte straat. De troosteloosheid nog eens extra benadrukkend. ‘Waar wacht hij nou op?’ “Waarom staan we nog steeds stil?” Het komt er scherper uit dan mijn bedoeling is. “Weet niet, ik twijfel.” “Je weet niet hoe je de auto moet starten? Je …
Het paaltje staat, als een opgestoken middelvinger, fier overeind. Extra zuur dat ik, net voordat ik instapte, al had bedacht dat het echt wat voor mij zou zijn om er tegenaan te rijden. Ik ben en blijf nu eenmaal een klungel. De afdruk in mijn bumper laat niets aan de verbeelding over. Een overduidelijke afdruk van …
Een zeer kort verhaal, ZKV De vaas spatte in honderdduizend scherven uit elkaar. Een val van de muurtafel op de plavuizen vloer maakte een abrupt einde aan het leven van het unieke erfstuk. De oorzaak bleek echter nog niet zo simpel te bepalen.Zoals zo vaak bij een catastrofe, lag er een combinatie van factoren aan …
Ik kom woorden tekort De schrijf flow waar ik sinds het begin van deze maand in zit lijkt maar niet op te houden. De helweek die volgens iedereen in de tweede week van NaNoWriMo zou toeslaan blijft bij mij gelukkig uit. Dan komt het vast in de derde week zo is de algemene verwachting Niets …
Lees verderEen emotionele achtbaan van winnaar naar afkeuring
Dood van een gelukkig man is het slot van een tweeluik over justitie en de rechterlijke macht in Italië. Het eerste deel Het geweten van Robert Doni en dit deel zijn prima los van elkaar te lezen. Waar de leeftijd, van deze jong schrijver, in het eerste deel, het verhaal nog enigszins in de weg zat, heeft hij dat in dit deel goed weten te maken.
Lees verderDood van een gelukkig man, Giorgio Fontana
Aan de bar zit een man zwijgend ijsklontjes in zijn glas rond te draaien. Hij neemt de term, aan de bar hangen, wel erg letterlijk. De barman haalt met een nors gezicht een doekje over de flessen sterke drank. Het geluid van ronddraaiende ijsklontjes versterkt de lege stilte die in het café hangt. Ik voel me erg ongemakkelijk. Ik ben geen …
Haar ogen gezwollen en haar huid nog vlekkerig van een nacht vol tranen, het lijkt niemand in de metro op te vallen. Nova kijkt of ze Sergey Romanov ziet in de coupé. Ze wil die envelop hebben, zo snel mogelijk. Haar vader was nooit meer thuis gekomen. Het voorarrest werd keer op keer verlengd tot aan …